για τον Πέτρο

"Σου λέω ρε Καναλάρχη, θα δεις, ο άνθρωπος το 'χει λέμε...” Έτσι είπε η Ζακού τότε. Τότε, που δε θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν μιας και με το radiobubble είναι σα να έχουμε όλοι περάσει δυό και τρείς και τέσσερις ζωές, δυό και τρία και τέσσερα “τότε”.

Τότε λοιπόν εμφανίστηκε αυτός ο τύπος με τα γυαλιά και μπήκε στη ζωή μας. Δεν είχαμε πολλά-πολλά στην αρχή. Εγώ δηλαδή κράταγα μια απόσταση γιατί συμφωνούσαμε σε πολλά, πράγμα ύποπτο.

Αρχικά στήναμε το #rbnews, την πλατφόρμα της δημοσιογραφίας των πολιτών που όμοιά της δεν υπήρξε παγκοσμίως. Η παρουσία και η συμμετοχή του σε αυτήν υπήρξε καταλυτική.

Κι όχι μόνο γιατί ήταν ιδιαίτερα συγκροτημένος, βαθιά πολιτικοποιημένος και ιδιαίτερα αποτελεσματικός. Ένα τέτοιο μοντέλο για να δουλέψει χρειάζεται την εμπιστοσύνη όσων συμμετέχουν κι ο Γαλαξιάρχης ήταν χρόνια ενεργός στη δημόσια διαδικτυακή σφαίρα. Η συμμετοχή του στο #rbnews ήταν μια ακόμη απόδειξη ότι δεν ήμασταν “εξαρτημένοι” από κάπου. Για τις διαδικτυακές παρέες και συλλογικότητες του 2010 και του 2011, οι άνθρωποι πίσω από τα άβαταρ είχαν μεγαλύτερη σημασία από τα ίδια τα άβαταρ. Έτσι, χωρίς τον Γαλαξιάρχη το #rbnews θα ήτανε ημιτελές.

Ήταν και το θέμα της ψευδωνυμίας. Ο Γαλαξιάρχης υπήρξε η τρανή απόδειξη του ότι η ύπαρξή της βοηθάει την πολιτική έκφραση και ανυψώνει τον πολιτικό διάλογο σε κάτι με ενδιαφέρον. Ήταν ψευδώνυμος με επιχειρήματα και θέση καθαρή, δεν ήταν μίζερος, κρυμμένος πίσω από το ψευδώνυμο για να βρίζει.

Τέλος πάντων. “Τότε”, κι από το τότε μέχρι χτές που ακούστηκαν οι σειρήνες των οχημάτων να ανεβαίνουν τη λεωφόρο της Καισαριανής κι ο δρόμος να έχει κλείσει, “τι έγινε μωρέ πάλι....”, μια αιωνιότητα.

Τότε, έπιασε και μικρόφωνο, με άνεση, λες και είχε γεννηθεί κάνοντας εκπομπές, και ανέλαβε την εκπομπή του #rbnews στο radiobubble. Έπειτα το Hackademy, το ονειρευτήκαμε, το σχεδιάσαμε και δουλέψαμε πολύ για να δημιουργηθεί. Ο Πέτρος τράβηξε ένα μεγάλο μέρος της χαμαλοδουλειάς χωρίς να χάσει το κέφι του. Αλλά σχεδίασε και το μεγαλύτερο μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος με σοβαρότητα. Κι έπειτα δίδαξε. Ξέρουν καλύτερα όσοι τον είχαν “δάσκαλο”.

Πότε προλάβαινε να τα κάνει όλα αυτά και να είναι και διαρκώς στο twitter, ήταν ένα μυστήριο. Κάποιες φορές ανησυχούσαμε και του τη λέγαμε “μεγάλε είσαι εξαρτημένος, όλη μέρα πάνω από τον υπολογιστή και τουιτάρεις”. Ο Πέτρος όμως το διασκέδαζε. “Δηλαδή αυτούς που λέμε “τουίτερ”, εμείς τους ξέρουμε όλους...;” είπα. “Ε, ναι όλους” μου απάντησε και γελάσαμε πολύ.

Από το τότε “τότε”, μέχρι το “τότε” το χθεσινό, μεσολάβησαν συζητήσεις, κούραση και διαφόρων ειδών βασανιστήρια απ' αυτά που περνάνε όλοι οι άνθρωποι και τους δένουν με τους άλλους. Όταν ανέλαβε Πρόεδρος της ΚοινΣΕπ τον κυνηγούσαμε να κάνει τα γραφειοκρατικά. Ενώ σηκώνονταν άνετα στις 6 το πρωί επί μια εβδομάδα για να είναι στις 7 στο Γκάζι, να ανοίξει στον μπογιατζή να βάψει τους τοίχους του νέου radiobubble και το διασκέδαζε., του ήταν αδύνατον να πάει στην εφορία, στο λογιστή ή στο δικηγόρο.

Παρόλα αυτά την ευθύνη την ανέλαβε κι ήταν για μεγάλο διάστημα “ο Πρόεδρος και νόμιμος εκπρόσωπος του Κοινωνικού Συνεταιρισμού Hackademy”. Κι αυτό σήμαινε πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να καταλάβουν όσοι δεν έζησαν το "τότε" του radiobubble όπου μετρηθήκαν όλοι με τον εαυτό τους. Για μένα ο Πέτρος θα ανήκει πάντα σε αυτούς που μετρηθήκανε και δε βγήκανε λειψοί.

Τι να βάλεις σε ποιά σειρά; και τι παίζει ρόλο; η ακεραιότητα; η ηθική; η πολιτική τοποθέτηση; η στάση απέναντι στη ζωή; Πιο πολύ τις συζητήσεις μας για τους έρωτες θα θυμάμαι έτσι κι αλλιώς. Για όλα τα άλλα ήταν ο Γαλαξιάρχης που εκτιμούσα, για τα γέλια περί ερωτικών θεμάτων ο Πέτρος που αγαπούσα. Υπερβολικά ευάλωτος, ευγενικός και με χιούμορ εξαιρετικό.

Ο Γαλαξιάρχης ήταν από τους λίγους που κατάφεραν να είναι σοβαροί δημοσιογράφοι χρησιμοποιώντας μόνο τα Νέα Μέσα, γράφοντας στο blog του, στο twitter και κάνοντας εκπομπές στο radiobubble. Oι, ας πούμε mainstream, δημοσιογράφοι το γνωρίζουν αυτό καλά, γι αυτό και οι σχέσεις μεταξύ τους δεν ήταν πάντοτε και πολύ ευχάριστες. Έκανε άλλωστε και το πιο δύσκολο, "δεν έμπλεξε τη δουλειά με την διασκέδαση". Αυτά που έλεγε και έγραφε, τα υποστήριξε με κάθε τρόπο. Δεν έγινε ένα “account προς πώληση” ή “προς εξυπηρέτηση”. Ενώ θα μπορούσε πολύ άνετα....

Δύο χρόνια αφού είχαμε ξεκινήσει το #rbnews κι ενώ στήναμε το hackademy, όταν πια τον είχα φίλο και σα Γαλαξιάρχη και σαν Πέτρο, εντελώς τυχαία βρέθηκα γνωστός με έναν από τους φίλους του από το σχολείο. Με έναν από αυτούς που τον είχαν φίλο μόνο ως Πέτρο.

Ήτανε λέει από μικρός genius. Όλα τα τερμάτιζε πριν από αυτούς, μηχανήματα, προγράμματα, παιχνίδια. Έτσι έμαθα και κάτι από “το τότε” των σχολικών του χρόνων, από την αγάπη και την εκτίμηση που του είχαν οι φίλοι του “από την άλλη ζωή”, την κανονική, αυτή που βρίσκεται εκτός rt και fav, εκτός like και share. 

 

Πριν το “τότε” το δικό μας πέρασε κι από άλλα “τότε” κι έχει παρκάρει κι εκεί εικόνες, ήχους, κείμενα, γέλια, αγάπες και χαρές. Τώρα λίγο τους ζηλεύω που τον ξέρανε πριν από μένα, που προλάβανε να τον τρέξουνε ένα βράδυ στην Πάτρα για να ξενυχτήσουν σ' ένα σκυλάδικο παρηγορώντας έναν φίλο που χώρισε. Έφυγε ξαφνικά κι έμεινα να του χρωστάω μια σειρά από ταλαιπωρίες που του ετοίμαζα και θα μας κάνανε ακόμη πιο πολύ φίλους.