Προς εργαζόμενους #ERT ενταύθα.

“Εργάτες” κάθε ειδικότητας που δουλεύετε για τη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση, έχετε το σεβασμό και τη συμπαράστασή μας

Χρόνια κινούμαστε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχοντας εγκαταλείψει τα συμβατικά μέσα από επιλογή. Το κάνουμε για να σώσουμε την αξιοπρέπειά μας δημιουργώντας εκπομπές, δημοσιεύοντας κείμενα και εικόνες, μεταφέροντας ειδήσεις που τα Μέσα ενημέρωσης, μέχρι πρόσφατα μαζί τους και η ΕΡΤ, αγνοούν επιδεικτικά.

Εμείς λοιπόν, σας στέλνουμε την αγάπη μας. Και σας καλούμε, τώρα που ο παλιός κόσμος της ΕΡΤ καταρρέει, να κάνουμε αυτή τη στιγμή αξέχαστη, να την κάνουμε να κρατήσει μια ζωή.

Μην τρομάζετε που ο κόσμος που σας είδε να βγαίνετε τρέχοντας στην οθόνη με στραβοδεμένη τη γραβάτα έσπευσε να στηρίξει “την απαξιωμένη ΕΡΤ”. Σκεφτείτε πως μπορεί να το έκανε και για αυτό το λόγο, γιατί χάθηκε το αποστασιοποιημένο του χαρακτήρα σας.

Τώρα που πρώτη φορά μιλάτε ξεχνώντας συχνά την υποχρέωση να αυτολογοκριθείτε, ακούμε στο σπάσιμο της φωνής σας, τις δικές μας αγωνίες. Οπότε συγχωρήστε μας το θράσος: Μην εναντιώνεστε απλά, δημιουργείστε.

Δημιουργείστε μια δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση, σαν το δημόσιο που ονειρευόμαστε.

Ένα δημόσιο που δεν θα εξαρτά την ύπαρξή του από μια “περιουσία” που σημαίνει χρήματα και εξουσία. Γιατί αυτό το υποβιβάζει στα μάτια μας στη θέση του πλούσιου θείου που περιμένουμε να τα τινάξει για να τον κληρονομήσουμε. Οπότε μας κάνει κακεντρεχή και αιμοβόρα ανίψια.

Ούτε βέβαια ένα φτωχό δημόσιο θα βοηθούσε. Άλλωστε, αυτό μπορεί να μας κάνει αδιάφορα ανίψια που απλά θα το παραπετάξουν στο γηροκομείο, το δημόσιο γηροκομείο.

Ξέρουμε ότι τόχουμε κι εμείς το πρόβλημα δηλαδή, μη νομίζετε ότι σας το παίζουμε ανώτεροι.

Απλά εμείς αποκοπήκαμε νωρίς από το σύστημα ιεραρχίας των συμβατικών μέσων. Και επιλέξαμε το οριζόντιο χάος του διαδικτύου. Τον κήπο με τα παράξενα πουλιά.

Πάρτε από το παρτέρι μας την ιδέα ότι όλοι οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν εκπομπές, θέατρο, κινηματογράφο, χορό, μουσική.

Ακούστε και δείτε όσα δημιουργήθηκαν στο διαδίκτυο τα τελευταία χρόνια: Ποιήματα, λογοτεχνικά κείμενα, εικόνες, ιδέες, εικαστικές δημιουργίες, ταινίες και ντοκιμαντέρ.

Φτιάχτηκαν με την επίγνωση ότι η δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση στην Ελλάδα είναι ελάχιστα δημόσιες και δε θα τα μεταδώσουν. Φτιάχτηκαν για να διαχυθούν στο άγνωστο χωρίς την αγωνία της οικονομικής απολαβής. Ας υπάρξει μια νέα ΕΡΤ, που αυτό τουλάχιστον θα το γνωρίζει. Και ποιός ξέρει, αφού η αρχή έγινε, ίσως στο μέλλον, βρούμε και τι να κάνει με τη γνώση της αυτή.

Σας σφυρίζουμε απ' τα μπαλκονάκια του ελληνικού διαδικτύου ότι όσο το νυσταγμένο θηρίο της κρατικής ΕΡΤ έδινε τις δικές του μάχες, εκατοντάδες πολίτες ασκούσαν δημοσιογραφία υψηλού επιπέδου.

Κι αν μέχρι πριν λίγες ημέρες δεν μας ξέρατε, είδατε πόσο χρήσιμοι και αποτελεσματικοί υπήρξαμε τη στιγμή που χρειάστηκε. Και με πόσο μεγάλη ταχύτητα υπερασπιστήκαμε αυτό που χρόνια σνομπάραμε, συχνότατα δικαιολογημένα.

Μπορεί ο φορέας που εκτός των άλλων οργανώνει τη Eurovision, να προσφέρει τα μέγιστα στην αναμετάδοση του σήματος της ΕΡΤ. Στις ευχαριστίες όμως που ακούμε από τα χείλη σας όταν συνειδητοποιείτε ότι η διεθνής κοινότητα προσπαθεί να μάθει τι συμβαίνει αξιοποιώντας ανεξάρτητους διαδικτυακούς πόλους ενημέρωσης, σας απαντάμε: “να 'στε καλά, υποχρέωσή μας, πλάκα κάνετε;”

Πάρτε απ' τον δικό μας κήπο την κουλτούρα του λογισμικού ανοικτού κώδικα και της ελεύθερης διανομής της πνευματικής δημιουργίας. Και σκεφτείτε σοβαρά την ελεύθερη διανομή του αρχείου της νέας ΕΡΤ έτσι ώστε να μπορούν όλοι οι πολίτες και να το έχουν και να το διακινούν ως πρεσβευτή αυτού που λέμε “πολιτισμός μας”.

Μην κλείσετε τα μικρόφωνα και τις κάμερές σας στην κοινωνία που αγωνιά δημιουργώντας.

Ας δημιουργήσουμε μαζί μια νέα άνοιξη στην ελευθερία της έκφρασης στην Ελλάδα. Ας γίνουμε το παγκόσμιο παράδειγμα.

Οι απειλές, οι πιέσεις, ο αυταρχισμός, η στενοκεφαλιά της εξουσίας, στον παγκόσμιο ιστό αποτελούν κοινό τόπο. Πάντοτε βέβαια μας κάνει εντύπωση το θράσος όταν ανακαλύπτουμε ότι προέκυψε ένα ακόμη “θέμα δημοκρατίας στην Ελλάδα”. Η ΕΡΤ όμως δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε κοιτώντας προς τα μέσα, η επαφή της ακριτικής Ελλάδας και της ομογένειας με το ελληνικό Κέντρο.

Είναι και το σημείο που θα πέσει το βλέμμα μας κοιτώντας προς τα έξω, το εργαλείο μας για να καταλάβουμε τι συμβαίνει εκτός συνόρων και να γίνουμε συμμέτοχοί του.

Είναι το σήμα που συλλογικά στέλνουμε στον πλανήτη, ταυτόχρονα κι η οπτική γωνία από την οποία τον κοιτάζουμε.

Είναι η “δημόσια περιουσία” με τη δική μας έννοια, η συλλογική μας μνήμη, το εργαλείο μας για να σοβαρευτούμε.

Και κάτι τελευταίο, στο διαδίκτυο κανείς δεν εκπροσωπεί κανέναν. Αυτό δεν είναι ένα ψήφισμα ενός φορέα ή ενός σωματείου. Είμαστε δύο “από τους χιλιάδες ανώνυμους πολίτες” που σας συγκινούν με τη συμπαράστασή τους.

Συγκινείστε μας κι εσείς.

@O_Kanalarhis @kaloutsiki

οι δύο που ξεκίνησαν πριν 6 χρόνια την ιδέα radiobubble